عاقبت با ناله سودا می شود

عاقبت با ناله سودا می شود آهی که نیست 

زیر گام ما به منزل می رسد راهی که نیست

از کرامت های بسیارت همین ما را رسید

شاخه ی خشکی که هست و دست کوتاهی که نیست

خوب می دانیم و می دانی که چندین سال قحط

آبمان در کاسه ی سر دادی از چاهی که نیست 

 

آخر اما صبر کن، ای آسمان! خواهی شنید

نور صد خورشید می گیریم از این ماهی که نیست

دست اگر آن دست دیروزین ما باشد ـ که هست ـ

باز هم گندم برون می آرد از کاهی که نیست

کُشته ی خود می شود این ایل، حتی در شکست

تا نبندد دست امّیدی به خونخواهی که نیست



نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد