سفر
اگر در تماشای چشمان ِ مستت غریبم
همان آشنای شکسته دل ِ بی شکیبم
چنانم تهی از تمنّا که در هر تماشا
تو گویی که هرگز نبوده دو چشمی طبیبم
گسستی ز من رشته ی مهربانی دعا کن
بمیرم نبینم ، که دادی چو دشمن فریبم
غزل در هوایت ندارد دگر شوق ِ پرواز
بریده نفس خنده های کریه رقیبم
سفر کرده ای تا بگویی که با من غریبی
ندانی چه کرده بمحراب ِ عشقت لهیبم
غریبانه شد سهم ِ این دل تماشای دردی
که شب تا سحر می کشد بر صلیبم
چه دارد طلایی که دیگر ندارد بهایی
شکسته قفس در قفس بغض ِ اَمن یجیبم
*طلعت خیاط پیشه" (طلی کرمانی)
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد